z prawej.
miejscówka,Salem z białymi elementami i Baziu po prawicy mojej.
niedziela, 6 marca 2016
Smętnie ale z Miłością
Znowu będzie smętnie. Dziś 4-ta rocznica odejścia Pascala. Wspominam go już od kilu dni. To był i wierzę że gdzieś tam jest nadal cudowny Kot. Żył 15,5 lat. Za miesiąc 2 kwietnia minie rok od śmierci Bazia drugiego niesamowitego druha. Baziu był ze mną 18 lat. W październiku 5-go minęło 5 lat jak odszedł Salem, nie zaznaczyłam tego, rzadziej o nim piszę. Salem żył także 15,5. Oczywiście też był bardzo kochany i pierworodny ale miałam z nim słabszą więź. Dziś przy okazji wspominam całą Trójcę z pierwszej generacji.
Pascal zwany Pipim
od lewej najgrubszy Salem,w środku Baziu,Pascal
z prawej.
Pascal i Dziecko
Trochę rozmemłane zdjęcie ;) Przy oparciu Pascal,jego nienaruszalna
miejscówka,Salem z białymi elementami i Baziu po prawicy mojej.
ja, z prawej Pascal a biała łapka to Salem z lewej
Kochamy Cię Pascalu :*
z prawej.
miejscówka,Salem z białymi elementami i Baziu po prawicy mojej.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Piękne z nich pręgowce i tak zgodnie razem siedziały ,spały , ładne zdjęcia.
OdpowiedzUsuńCałkiem sporo lat przeżyły,ale zawsze chciałoby się więcej,jak najdłużej i żeby przede wszystkich nie chorowały!
Pozdrawiam i głaski dla wszystkich kotków.
Tak długo żyli ale jak zwykle za mało. A końce były chorobliwie bolesne. Zawsze są ze mną moje kochane stwory, wrośnięte w serce. Ściskamy :*
UsuńTo bylo rodzenstwo? Tak zgodnie razem jak trojaczki. :)
OdpowiedzUsuńNie, każdy z innej parafii i różnica wieku ale niewielka. Oni się lubili, chociaż najmłodszy i najmniejszy Baziu co jakiś czas przez całe życie dawał im łupnia. Wielki Salem nieraz chodził z krwawą szramą na całą długość nosa.Pascal też obrywał ino kłaki leciały. Salema też używał jako materaca, jak spał, Baziu przychodził i walił się mocno na niego aż się umościł wygodnie.
UsuńCudne buraski,jak moja Pusia.Co dzień się budzę rano i dziękuję,że w tym samym składzie.
OdpowiedzUsuńBrakuje mi teraz do kompletu buraska, mam do nich wielki sentyment. To wielkie szczęście być długo razem ,ale jakby nie było zawsze za mało i boli.
UsuńCudne buraski, pięknie je wspominasz. Niestety zawsze odchodzą zbyt wcześnie.
OdpowiedzUsuńZajmują nadal spory kawał serca. Tak, zawsze jest za wcześnie. Pozdrawiamy.
Usuń